Met een snowboard of ski’s onder onze voeten rijden we liefst over verse pow. In Nederland kan dat enkele dagen per jaar, wanneer we geluk hebben.
Daarom gaan veel kiters waaronder ik, hun snowkite-honger stillen in het buitenland.
Deze blog schreef ik in 2014 over mijn ervaring in Noorwegen met foil (en tube) kites.
Foil Versus Tube
Met onze oude-vertrouwde tube kites vertrekken we naar Noorwegen.
Daar zien we op de spots heel veel foil kites. Ik trek mijn twijfels. Over het algemeen vind ik ze niet mooi, soms lijken ze als een plastic zakje uit de lucht te vallen en voor vette tricks pak je toch je tube?!
Waarom is het dan, dat steeds meer kiters voor een foil kite kiezen in de sneeuw? Wat zijn de pre’s van zo een vlieger? En, wat zijn nu juist weer de fijne dingen van de vertrouwde tube kite in de sneeuw?
Wie wint het in de sneeuw? Mister Tube of mister Foil?.
Wedstrijd geopend!
Heat #1: Optuigen, aftuigen, landen, starten releasen en weer door.
Wanneer ik de foil kite uit de tas haal schrik ik in de eerste instantie van de losse lijntjes. Het ziet er uit alsof alles in de knoop zit. Ik rol de bar af, die al aan de kite bevestigd zit. Vervolgens loop ik voor de zekerheid de lijnen uit. Alles blijkt nog goed te zitten!
Secuur opbergen betekend dus: De volgende dag de kite neerleggen, bar afrollen en gaan! Relaxed!
Met een tube kite ben je natuurlijk wat langer bezig. Kite oppompen, bar afrollen, bevestigen. Daarbij is het bij een tube als je het mij vraagt het meest fijn (en veilig) wanneer iemand je kite oplaat en neerlaat.
De foil kites hebben een zelf starten-landen systeem. Dat is een van de redenen waarom mensen de kites uitermate geschikt vinden om mee rond te trekken in het gebied. Om te starten moet de foil kite eerst vollopen met lucht. Dit kan door een paar keer (krachtig) aan de powerlijnen te trekken waardoor de kite kan ‘ademen’. Vervolgens kan de kite het luchtruim in. Ik land de kite door de strap tussen de stuurlijnen naar me toe te trekken. De kite vliegt naar achter en land zachtjes in de sneeuw.
Ik wil de quikrelease testen. De foil kite valt inderdaad krachtloos uit de lucht. Wel heb ik de pech dat de kite een paar keer om zijn as draait. Gevolg is dat ik eerst de lijntjes ‘uit de knoop’ moet halen, voordat ik weer verder kan.
Bij het quik releasen van de tube kite weet ik, dat ik soms ook mijn lijnen weer even uit moet lopen. Want ook dan kan de kite door de lijnen heen gaan waardoor de boel niet helemaal goed meer zit.
Deze heat gaat naar de foil kite. Het zelf starten en landen, de snelheid waarmee je al op de sneeuw staat doordat ik niet hoeft te pompen. Dat zijn allemaal toch wel erg handige features.
Ik kan snel (weer) door. En dat is toch wat je wil als kiter.
1-0 voor mister Foil.
Heat #2: Windkracht 0
Op de hoogvlakte in Noorwegen waait het eigenlijk altijd wel. Soms moet je goed zoeken. Daarbij luister ik graag naar de adviezen van de zesvoudig snowkite wereldkampioen freestyle. Bjorn woont hier al zijn hele leven.
Hij vertelt mij dat ik vandaag de meeste kans maak op de eerste spot.
We rijden nog niet eens vijf minuten en we arriveren op de ‘powerline spot’.
Helaas, geen wind. Of toch…? Ik besluit de foil kite van Ozone uit de tas te halen. De Ozone Frenzy 13 m. Een groot geel/wit apparaat.
Zelf oplaten lukt met windkracht bijna-niets niet. Vrienden schieten te hulp en twee van hen tillen de kite op waardoor er de kite ‘inademt’en volloopt met lucht. Ik stuur de kite omhoog. Zo lang ik blijf sturen is er niets aan de hand: Ik ben de enige snowkiter nu. Ik ga op een rustig tempo van links naar rechts over het poeder veld.
“Dit ziet er leuk uit!” moeten mijn vriendin gedacht hebben. Vol goede moed pakt ze haar grootste tube kite uit. Een Ozone Catalyst 12m. Wanneer ze klaar is om te gaan blijkt de wind niet hard genoeg te zijn. De kite wil niet eens omhoog.
2-0 voor de Foil. Deze kites zijn efficiënter.
Je kunt sneller een met foil kite vliegen. Ook kun je een kleinere maat pakken wanneer je een foil kite oplaat. Dit heb ik gemerkt in de storm.
Heat #3: Storm
Het blaast hard over de Hardangervidda. Zo hard, dat we het gebied niet in mogen. We balen. Hebben we voor niets de 6m Acces foil kite mee?
Ik bel met Ronja, een snowkite lerares uit Geilo. Ze verteld dat de Acces foil ‘way to big’ is. Met rond de 30 knopen moet je toch met een 6m kite uit de voeten kunnen. Tenminste, dat zou ik denken. Ronja en ik besluiten naar een lager gelegen dorpje te gaan om ons snowkite geluk daar te beproeven.
Even later haalt Ronja in Ustaosed twee Ozone Acces foil kites uit haar auto. 4m kitetjes. Really? Ook pakt ze de nieuwe F-One bandi tube, een 6m kite.
Op het bevroren meer waar we gaan kiten proberen we het eerst met de Acces. Ronja laat de kite zelf op om vervolgens een halve meter omhoog en een stuk vooruit te vliegen. Ze laat de kite weer neer. ‘To strong’. “Dus we kunnen niet kiten” is mijn gedachte. De vlagen zijn bijna 40 knopen dus de omstandigheden zijn ook wel uitdagend.
Toch besluiten we de Bandid op te pompen. De kite lijkt mij veel te groot, zeker om dat de 4m foil kite al niet te houden was.
Wonder boven wonder trekt Ronja tamelijk relaxteen paar lijnen over het bevoren poedermeer. Ik ga het ook proberen. Ze geeft de kite over. Ik ben verbaasd over hoe relaxed deze vlieger is. Ik cruise heen en weer en maak wat air-time want in deze wind is het leuk springen. Wow, wat is het fijn om weer een ‘echte kite’ in mijn handen te hebben.
2-1. Mister Foil was te snel te sterk. Wel laat het weer zien, hoe belachelijk sterk de kites zijn. De maatverhouding knopen/kitemaat is totaal anders. Ik vind het fijn dat ik met een wat ‘grotere’ tube kite kan snowkiten in de storm. De kite blijft rustig en trekt me niet uit elkaar.
Final heat: A day on the Vidda.
Met de ervaring die ik de afgelopen dagen heb opgedaan met zowel tube- als foil kites vind ik het lastig te kiezen. De weersomstandigheden kunnen eigenlijk altijd omslaan op de Hardangervidda. Een zacht briesje kan veranderen in een sneeuwstorm en een steady 20 knopen kan vrij plotseling wegvallen.
Wil ik dan een foil in mijn handen hebben. Een kite met een fantastische low-end maar ook een kite die daardoor in storm misschien snel te groot voor mij wordt? Of wil ik een tube kite in mijn handen hebben, een kite die ik niet altijd zelf kan starten en landen en een kite die met weinig wind veel slechter te vliegen is?
We gaan een tochtje maken door het gebied.
Ik besluit de Ozone Frenzy 9m foil kite op te tuigen. Binnen enkele minuten cruise ik bergen op. De kite is stabiel en laat me lang vliegen wanneer ik spring. Tussen de bergen is de wind soms minder. De kite blijft met gemak in de lucht en ik loop de kite voor me uit waardoor ik met gemak het dal weer uit kom. Tussendoor land ik de kite om even rustig wat foto’s te maken.
Wanneer de wind iets toe neemt gaan we terug om eerst even de lunchen.
Daarna pak ik mijn vertrouwde Slingshot RPM 8m. Direct weet ik weer welk gevoel ik miste. Waarschijnlijk omdat deze kite zo vertrouwd is van de vele sessies op zee. Ik blijf een beetje in de buurt omdat ik toch in mijn achterhoofd heb dat wanneer de wind wegvalt, de kite snel te klein zal zijn. Ik probeer mijn trucjes-repertoire uit te breiden en zet transitions, sprongen met grab en backrolletjes in. Superstoked ben ik, wanneer alles lukt.
Helemaal kapot keer ik, na een aantal uur knallen, terug naar de auto.
Remise?! 2-2?
The winner is… you.
Misschien is het ook wel gewoon zo, zoals Bjorn me vertelde in het interview dat ik met hem deed: Het maakt niet zoveel uit welke gear je gebruikt. Zo lang je maar gewend bent aan de gear en er alles uit kunt halen wat er in zit.
Natuurlijk zijn er met foil kites een aantal zeer duidelijke voordelen. Wanneer je gewend ben aan je tube kite, moet je die dan opgeven?
Op trip door het gebied zou ik altijd een foil kite pakken. De kites zijn zelf te starten en te landen, klein om op te bergen en zeer efficiënt. Misschien in storm niet zo handig, maar wanneer de wind toeneemt cruise ik terug.
Voor trucjes pak ik toch liever mijn vertrouwde tube kite. Lekker snel, stevig en eigen.
Pak de kite waar jij je vertrouwd en goed bij voelt.
Probeer ook zo nu en dan eens wat nieuws. Leer je gear goed kennen en ga gewoon genieten in de sneeuw!
