Deze blog schreef ik in de winter van 2013.
#1: Roadtrip + Alles voor het shot!
Een auto vol met snowboards, een splitboard, kites, warme kleding en proviand. Oh, en ook nog vier mensen. Gezellig knus zullen we het maar noemen.
Op een zaterdag in februari begon de trip naar Noorwegen. De roadtrip die uiteindelijk iets meer dan tweeëntwintig uur zou omvatten. We rijden via Groningen, Hamburg, Flensburg en Hirzhals naar de boot die ons naar Larvik brengt. De boot zit vol met toeristen die gaan skiën in Noorwegen. Vooral veel jonge gezinnen met drukke kinderen. Wij willen maar één ding: Slapen. Na wat kleine tukjes in benarde posities komen we aan in Larvik. Vanaf daar rijden we nog ruim vijf uur door het prachtige bevroren Noorwegen met haar gekleurde huisjes die voor mij als ‘thuiskomen’ aandoen.
Onze cameraman en sous-cameraman (souschef, maar dan anders) zien veel ‘goede shots’ along the way. Het resultaat is dat we meerdere keren stoppen en de omgeving vast te leggen. We rijden drie keer heen en weer over een besneeuwde brug, we stoppen op een uitkijkpunt en filmen in de barre kou de zon die zich achter de horizon laat zakken. Het is met min twintig graden ook echt koud! Maar, alles voor het shot!
Om zes uur ‘s avonds komen we aan in Haugastol. Bjorn (her-)kent ons nog van de vorige jaren.
Bjorn is de altijd relaxte ‘Six-times-or-so’ world champion Snowkiten. Hij runt met zijn familie het enige en heerlijke hotel in Haugastol op de Hardangervidda-hoogvlakte. “Dinner is at Seven”. Oké, nice. In een razend tempo pakken we de auto uit. Even na zevenen zitten we met onze brakke koppies aan tafel.
Na een koningsmaal van de lekkerste curry, salade en een tongstrelend toetje kruipen we onder de wol. Morgen gaan we snowkiten!!!
#2: Een beetje wind!
Het ontbijt in Haugastol is net als het avond eten een gezellig samen zijn.
Ik pak een kop biologische throat comforting tea. Want natuurlijk ben ik superverkouden op vakantie. Got to love it. Vervolgens proberen Simone en ik een keuze te maken uit het enorme assortiment crackers. Ronde, dikke, dunne, luchtige. Van alles wat doen dan maar?
Na het ontbijt rijden we de Hardangervidda op. Een hoogvlakte met bijna tweehonderd kilometer aan snowkite oppervlak. Op Oteren, een mooie kitespot op een bevroren meer dat grenst aan mooie glooiende bergen, maken we onze eerste stop. Pow everywhere!
Ik besluit de Ozone Access zes meter uit het plastic te halen. Een beginners foil kite die ik ga reviewen. We leggen het een en ander vast op film. Wanneer ik klaar ben om te gaan, gaat de wind langzaam uit. Ook dat is Noorwegen… Omstandigheden kunnen ‘in a blink of an eye’ veranderen. Wind, storm, mist, sneeuw. Nu moet ik dus dealen met praktisch geen wind. We besluiten de boel te pakken en verder het gebied in te rijden want binnen het gebied kunnen de omstandigheden ook enorm verschillen.
Op de volgende spot, Laegreid, vinden we rond twee uur ‘s middags weer waar we voor gekomen zijn: Wind!
Wel is de wind wat minder krachtig als vanmorgen. We pakken de Ozone Frenzy foil kites. Met een negen en een dertien meter vermaken we ons prima. ‘Rookie’ Simone pakt de skills die ze vorig jaar heeft opgedaan gemakkelijk weer op. Desalniettemin komt ze wel onder de sneeuw weer terug bij de auto. “Er zit volgens mij zelfs sneeuw in mijn BH” giert ze.
We genieten wanneer we om ons heen kijken over de uitgestorven vlakte die zo ver reikt als dat we kunnen zien. Het is stil en er is hier niemand. We kijken elkaar aan. Wat een intens geluk: Wat is de wereld mooi. Wat is Noorwegen mooi! De komende twee weken worden geweldig!
