Back in the days
– Ons surfbus verhaal gaat eigenlijk wayback, naar 2007.
Toen wij nog niet eens een half jaar samen waren, leek het ons een goed idee een (surf-)busje te kopen. Ferry wilde altijd al “zo’n volkswagen hippie bussie“. In die tijd was ik nog helemaal niet bezig met kitesurfen. Maar een surfbus om Europa te verkennen en foto’s te maken van mijn vriendje in actie? Prima!
In die tijd waren VW t2’s nog niet heel gewild.
Ik bedoel; natuurlijk waren ze gewild, maar de laatste paar jaren lijkt er een soort van “run” op te zijn ontstaan waardoor ze niet meer te betalen zijn.
Taking our chances (a trip down memory lane)
Via Marktplaats vinden we een verkoper van een groene VWt2 ergens in het midden van het land.
We besluiten heen te rijden met Ferry’s vader Hans en beste vriend Daan.
Op het oog ziet alles er top uit; geen roest, geen reparaties.
De verkoper blijkt een liefhebber; koopt oude busje op, knapt ze op, rijdt er een tijdje in (of niet) en verkoopt de bus vervolgens weer. Voor hem is het geen surfbusje, maar een collectors item die hij dan steeds zou vernieuwen voor een ander exemplaar.
We besluiten onze spreekwoordelijke spaarpot inclusief erfenissen om te keren en het risico te nemen.
Een paar uur later rijden we op de A2 richting familie om onze nieuwe aankoop vol trots te kunnen showen.
Wanneer we na een kop koffie en stuk taart weer willen vertrekken, start onze “boes” – zoals we ‘m lieftallig gedoopt hadden, niet meer. Tot groot vermaak van mijn oom. Gelukkig hadden we, verantwoordelijk als Ferry op 19-jarige leeftijd al is, direct een ANWB lidmaatschap afgesloten bij aanschaf van de surfbus. Dit was trouwens tevens onze eerste auto (leuk feit: ik haalde pas op mijn 21ste mijn rijbewijs).
Na een klein half uur komt er een gele bus de straat in met twee vrolijke mannen. Ik denk dat ze dachten: “Yes, dat is eens wat anders dan een Ford Ka of een Citroën C1”.
De aap komt al snel uit de mouw: een losgetrilde bout zorgt ervoor dat er motorisch ergens geen connectie meer gemaakt wordt. Even vastdraaien en we zijn weer good to go.
Thank god! Dachten we toch heel even een kat in de zak gekocht te hebben.
Happy campers
We hebben tien jaar genoten van onze boes. Het surfbusje bracht ons het eerste jaar tot noord Spanje en bracht ons in de jaren erna veelvuldig naar Texel. Ook Duitsland en Denemarken werden favoriet.
Bekijk hier campings (ook met stacaravans en huisjes) in Duitsland
Altijd leuk om te zien hoe mensen op een gekke manier blij worden bij het zien van onze boes: Zwaaien en toeteren op de snelweg. Dat laatste is ook verwarrend en irritant; “Is er iets aan de hand? Zit er iets los?”
Helaas komen er met het hebben van een VW t2 oldtimer surfbus, ook kopzorgen.
Eén van de grootste zorgen, is roest. We hebben meermaals de bodemplaat moeten (laten) tectyleren. Ook één van de zijpanelen moet onder handen genomen worden inclusief nieuwe laag verf. Al met al loopt dat aardig in de papieren. Mede door de zorgen voor meer roest en onderhoud, stond onze boes de laatste paar jaren vooral in de stalling.
Andere prioriteiten
Naar mate je ouder wordt, veranderen prioriteiten.
Althans, dat is hoe het bij ons ging.
Jaren van anti-kraak wonen, duizend feestjes, elke dag vlees eten, minstens vijf keer per jaar op vakantie en wekelijks nieuwe kleding kopen; het leven dat we leefden is onhoudbaar en vergankelijk.
En ook niet iets waar we gelukkiger van zouden worden, op de lange termijn.
Dankzij goede journalistiek, interessante, lieve & slimme vrienden en tv programma’s een onze gedeelde interesse in de wereld en passie voor leven, vinden we andere focus en prioriteiten.
Wat begon met het stoppen met het eten van vlees, ging verder met het stoppen van het kopen van “oneerlijke” kleding, ging verder in het drastisch minderen van vliegvakanties en kwam op een punt waar we ons afvroegen hoe we onze bedrijfs-surfbus nog voor onszelf konden verantwoorden:
Een oldtimer heeft veel meer uitstoot dan een nieuwere auto. Het duurt langer voordat je op plaats van bestemming bent, dan wanneer je met een nieuwere (surf-)bus gewoon 120km/u kunt rijden. Je verbruikt (nog) meer fossiele brandstoffen…
Omdat wij geloven dat elke druppel telt en al die druppels samen een vloedgolf kunnen veroorzaken, maken wij de afweging en de keuze;
“Alone we are one drop. Together we are an ocean”
In het voorjaar van 2017 besluiten we onze boes op marktplaats te zetten.
Onze surfbus blijkt super gewild. Niet alleen onder surfers en kitesurfers (we hadden zelfs een roofrack op maat laten maken met een kite erin verwerkt) maar ook onder hippies, jonge gezinnen, midlifers en Fransozen.
Het duurt niet lang voordat we een bod krijgen, die we eigenlijk niet kunnen wijgeren.
Drie keer zoveel als waarvoor we ‘m gekocht hebben wat ervoor zorgt dat we in één klap genoeg budget hebben om ons nieuwe project te beginnen: een “toekomst bestendige” surfbus, waar we weer blij van worden.
Duurzamere surfbus
Eerlijk is eerlijk: toen de bus de straat uit reed, hebben we beiden een traantje gelaten.
Onze boes waarin we zoveel kilometers hebben gereden en waarin we zoveel herinneringen hebben gemaakt, ging nu echt weg…. Ik heb wel eens gehoord dat als een kat of hond komt te overlijden dat de beste remedie tegen het verdriet, het halen van een nieuwe is. Omdat wij voor een lange werkvakantie naar Sri Lanka gingen, moest dit helaas even wachten.
Maar, vrijwel direct na thuiskomst, september 2018, zijn wij gaan zoeken naar een nieuwe boes.
Een duurzamer alternatief voor de VWt2 waarmee we veel kunnen reizen, waardoor we minder gaan vliegen. Een duurzamer alternatief voor de oldtimer. Omdat we zuiniger rijden en sneller op plaats van bestemming komen.
De droom is om een gewone bus om te bouwen, op een zo duurzaam mogelijke manier.
In het volgende blog lees je hier meer over.
“Dreams don’t work unless you do”
In februari 2019 kochten we onze huidige surfbus: een Fiato Ducato.
Een goede vriend, camper-eigenaar en kitesurfer, wees ons op deze boes op marktplaats (Ivar, bedankt!). Verkocht door een particulier die ‘m gebruikte als verhuisbus maar er achter was gekomen dat de bus hier eigenlijk niet super geschikt voor was (hence: de achterbank achterin die alleen maar in de weg zat en de relatief kleine laadruimte).
De bus voldeed echter wel aan onze “eisen”
- Kunnen slapen in de breedte achterin;
- Incognito kunnen kamperen (niet teveel ramen);
- Nieuwe(-re) motor waardoor je de steden in kunt;
- Niet te hoog zodat je parkeer garages in kunt.
Na 1/3e van de prijs eraf te hebben gekletst, zaten we aan thee met koekjes.
Wachtend, op het open gaan van het postkantoor, om het kenteken over te schrijven.
Het nieuwe avontuur van onze nieuwe #boardroom / bedrijfswagen / surfbus begint!
Ook een #surfbus (ombouwen)? Of in contact komen met andere bus-eigenaren?
Wordt lid van onze community op facebook!
Geen eigen bus, maar wel graag met de camper op vakantie?
Heb je wel eens over huren nagedacht?!
