Die ‘scorpion’, faceplant, je inserts eruit rukken, blessures… Er zijn een hoop gegronde (en minder gegronde) angsten voor het varen met boots en daarmee het onvermijdelijke crashen met boots.
In navolging van mijn blog over “Mijn weg naar varen met Boots” waarin ik mijn frustraties, geluksmomenten en vooral ervaringen beschrijf over het (leren) varen met boots, schrijf ik dit blog. Op het moment van schrijven heb ik (nog) geen kapot gerukte knieën of rug door crashen met boots.
Ride hard, crash harder!
Ik heb het idee dat ik inderdaad ‘hard vaar’ en ik kan ook be-amen dat de crashes harder zijn. Omdat het board vast zit aan mijn lijf lig ik direct stil in het water. Bij het uithaken en het doen van een (gepowerde) trick (-zoals bij mij gewoon een raily, hoor) zijn de eerste paar crashes die je maakt met boots niet mis. Ik denk dat dit ook te maken heeft met het feit dat de crashes zó anders zijn dan met straps, dat je de eerste keer echt een beetje moet bijkomen.
Board
Bij één van mijn eerste crashes waarbij mijn board hapte, kreeg ik een enorme ruk die ik in mijn hele lijf voelde. Ik stuurde mijn kite per ongeluk ook dwars door de powerzone (dit gebeurt vaker als je crasht bij een trick volgens mij :)) waardoor er nog een extra kracht bij kwam die ik vooral voelde in mijn rug, schouders en knieën.
Het vastzittende board zorgt natuurlijk voor extra weerstand en even ben ik bang dat ik mijn inserts eruit trek. Gelukkig gebeurt dit bij een board dat geschikt is voor boots niet zomaar.
Dit zijn de wakestyle en (pro-)freestyle boards. Structureel sterke boards, zoals de Slingshot Refraction en de Slingshot Asylum die ik en Ferry varen. Een board dat geschikt is voor boots, is wat groter, stijver en naar mijn mening ook logger. Ik ben blij met mijn board want dit maakt dat ik ook ‘durf te crashen’ en mij niet al te druk maak over mijn materiaal.
Maar goed, ik was er al snel achter dat ik echt moest gaan leren crashen.
Mijn board gaat misschien dan wel niet stuk. Maar, met-zonder-knieën kiten is ook lastig.
Let go!
Laat.die.bar.los RUMAG
Nee maar echt. En elke sessie kom ik er nog steeds achter dat ik hiermee te laat ben. Ik heb mijzelf aangeleerd om de bar vast te houden, kite naar 12uur, rustig weer inhaken en bodydraggen naar mijn board die al lang en breed was uitgevlogen.
Nu dat ik met boots vaar, ‘moet’ ik mezelf aanleren dat zodra ik voel dat ik de trick niet ga landen ik de bar loslaat. De crash is veel minder hard en ik kan mij ook beter concentreren op waar ik mijn board ten opzichte van mijn lichaam heb.
Raily-to-flat-belly
Wanneer ik mijn board achter mij heb, probeer ik het board een beetje richting mijn rug te brengen en mijn knieën in te trekken. Op die manier wordt een crash, na bijvoorbeeld een mislukte raily, een flat-belly-crash. Waarbij mijn bovenbenen en buik het water eerst raken.
Soms gaat het helemaal mis en ga ik face first richting het wateroppervlak (dat zijn echt de minst leuke, met water zelfs áchter je ogen en een gevoelloos gezicht). Wanneer dat gebeurt, denk ik dat de best way to go is, om te doen zoals ik ook achter de wakeboard kabel doe: Ik probeer mijn gezicht te beschermen/ een duik beweging te maken. Wederom mijn knieën (licht) ingetrokken.
Maar nogmaals, laat.die.bar.los.
Als een vis in het water..
Het board achter je (en (weer) ingehaakt). En nu wil je verder varen. Ja, en nou? Dat is wat ik de eerste keer dacht. Dat voelt wel even stom. Maar ik ga er maar vanuit dat ik niet de enige ben die dit heeft ervaren.
Er zijn een aantal dingen die ik het meest handig vind om deze situaassie op te losson:
- Wanneer ik flink gepowered ben, zet ik eigenlijk een sprong in. Kite terug, kite intsuren over 12, bar aantrekken. En hop, je wordt uit het water getilt en kunt zo weer verder varen.
- In ‘relaxte omstandigheden’ – ik lig niemand in de weg, de wind is chill, ik lig niet ergens in de branding, ik neem de tijd – duw ik ik mijn board langzaam onder mij door totdat ik ‘m weer voor me heb.
- Dom(?), lomp en handig vind ik het vaak om mijn board via de zijkant langs mijn lichaam onder of half boven het water, voor mij te krijgen. Vaak lig ik toch niet helemaal recht en kies ik voor de ‘kortste’weg. Dit werkt naar mijn mening vooral goed als je nog niet bent ingehaakt.
Andere dingen?
Nee eigenlijk niet, probeer die scorpions te voorkomen. Leer jezelf níet aan om je bar vast te houden met crashes (met straps) en wanneer je een board-voor-boots overweegt te kopen, let dan ook op lichaamsgewicht, lengte, etc. Eigenlijk wat je bij het kopen van een normaal board ook doet.
